Hai sitos
que d'undequera que se miren
tan sempre d'outro lado
pro nun hai rayas
nin benditas nin malditas
que nun crucen as voluntades.
A nosa fronteira era o río
porque a da historia
nunca valera pra nada.
No inverno na chalana
no brao ente as anguías
y as oucas
pisando as pedras redondas
poñamos unha ponte
cada vez que cruzábamos a raya.
Traíamos sempre
apegada nas zocas
terra d'outro lado
tanta a lo menos
como levábamos da nosa.
No hay comentarios:
Publicar un comentario